Światowy Dzień Kociewia 10.02.2025

Pierwszy zapis nazwy w formie Gociewie pochodzi z 10 lutego 1807 r. z meldunku ppłk Hurtiga do generała Jana Henryka Dąbrowskiego. Informuje on że został wysłany patrol w kierunku Gociewia.

Zdjęcie: zakole Wdy w rezerwacie przyrody "Krzywe Koło w pętli Wdy" w pobliżu osady Błędno. Poniżej tekstu w galerii więcej zdjęć z rezerwatu.

Nazwa „Kociewie” zaczęła upowszechniać się w XIX w. (Koczewie), jednak etymologiczne pochodzenie tego słowa nie jest jednoznacznie wyjaśnione. Zdaniem Stanisława Kujota – historyka i pisarza Pomorza, określenie to wywodzi się od rzeczownika „kocza”, oznaczającego szałas, kuczę (chatę). Inni kojarzą tę nazwę z kotliną, kocanką, kotem, Gotami.

Kociewie to drugi co do wielkości (po Kaszubach) zwarty etnicznie i kulturowo region Pomorza. Jego obszar obejmuje około 3100 km2 powierzchni w większości należący administracyjnie do województwa pomorskiego (28% leży w województwie kujawsko–pomorskim). Stolicą Regionu jest 48 tyś. Starogard Gdański, który pełni zarazem funkcję siedziby Powiatu Starogardzkiego.

Położenie regionu wyznacza wschodni brzeg stukilometrowego odcinka dolnej Wisły, od południa zaś granicę Kociewia wyznaczają miejscowości Łążek, Drzycim i Gruczno. Najbardziej niewyraźne jest rozgraniczenie zachodnie, można je jednak w przybliżeniu określić jako ziemię na południe od wsi Nowy Wiec, dalej przez Wysin, Stare Polaszki, Konarzyny, Czarną Wodę i Szlachtę do miejscowości Linówek. Od strony północnej rozgraniczenie to można przeprowadzić orientacyjnie szlakiem Pszczółki – Trąbki Wielkie.

Teren Kociewia, który w sensie etnicznym określa przede wszystkim gwara (jako najbardziej uchwytny element) zamieszkiwany jest przez wyrazistą grupę etniczną – Kociewiaków, którą historycznie podzielono na trzy zasadnicze grupy: kociewską (Górale, Polanie, Feteracy), kociewsko – borowiacką (Borowiaki, Borusy, Lasaki) i nizin nadwiślańskich (Nadwiślaki).

Źródło tekstu: powiatstarogard.pl